Who's Online
We have 39 guests and no members online
After All Metal!
Bandcamp
 |
|||
| This is After All guitarist Drieze's diary of the band's European tourdates in November 2003, as support-act for Overkill and Seven Witches. Originally published by Hellspawn Webzine in January 2004. | |||
|
06/11 Vosselaar (B) - Biebob |
 |
||
| Begin dit jaar verscheen de vierde After All CD/LP "Mercury Rising". Sinds die tijd zijn we zowat constant onderweg geweest om het album live te promoten. Het begon in maart met een Europese tour als support-act van Anthrax. In juni volgde een tweede tour met Anthrax en Prong. Tussendoor speelden we nog een reeks clubshows en festivals, onder meer met Destruction, After Forever en Angel Witch. Om de campagne rond "Mercury Rising" in stijl af te sluiten tourden we in november een derde keer door Europa, dit keer met Overkill en Seven Witches. Ik ben dan ook de eerste om toe te geven dat we in 2003 wel heel erg werden verwend... Het verhaal begint eigenlijk al in juni, toen het management van Overkill ons de vraag stelde of we voor hen wilden openen tijdens enkele clubshows in Duitsland. Daar konden we toen niet op ingaan, omdat we op tour waren met Anthrax. Gelukkig is Overkill ons niet vergeten en krijgen we enkele maanden later opnieuw een aanbod... Terwijl Overkill in Turkije alleen met de tour van start gaat, staan we op 6 november samen met Seven Witches in de Biebob in Vosselaar. Handig, zo blijkt, omdat we daar in alle rust afspraken kunnen maken over de gedeelde backline waar we de rest van de tour gebruik van zullen maken. De ideale gelegenheid ook voor onze geluidsman Didier om met Seven Witches de setlijst te doorlopen. Hij zal tijdens de tour niet alleen ons, maar ook de Witches mixen. Het wordt die avond nooit echt superdruk in de Biebob - ik schat 150 man - maar de sfeer zit gelukkig wel goed. Vooral de reacties op de twee nieuwe nummers die we spelen zijn erg goed. Jack Frost brengt zijn Seven Witches voor het eerst in de nieuwe bezetting naar Europa: met James Rivera (zang - Helstar) en Dennis Hayes (bas - Winter's Bane). Van stress is echter niets te merken en de band zet een leuk optreden neer, met nummers uit de vier Witches albums. Het echte tourwerk gaat op 17 november van start in Parijs. We spelen in La Locomotive, in de drukke uitgaansbuurt rond Place Pigalle. De kennismaking met opperhoofd Bobby Blitz, de rest van Overkill en de crew verloopt heel gemoedelijk. Door allerlei geharrewar bij de opbouw gaat er echter veel tijd verloren, waardoor we maar een korte soundcheck kunnen doen. Zo gaat dat nu eenmaal bij een eerste tourdag... Wanneer het gordijn openschuift, blijkt de zaal - tot onze verbazing - wel al zo goed als vol te zitten. Alles samen komt zo'n 400 man naar de show. Voorwaar niet slecht op een maandagavond. Daarboven blijkt nog dat in Parijs bijzonder luidruchtige metalfans wonen. We worden er heel enthousiast onthaald en spelen een navenante set: 35 minuten strakke en harde metal, met de nadruk op "Mercury Rising", twee oudere nummers, twee nieuwe en een supersnelle versie van "Metal Militia" als uitsmijter. Het resultaat: headbanging mania! Hoe dan ook, het eerste optreden van de tour is het meteen raak. Opdracht volbracht. Na de show tijd om een hapje te eten, en verder het algemene tijdverdrijf op tour: rondhangen, praatje slaan, drankje drinken, wat nummertjes gaan bekijken, nog een drankje, etc, etc. Ook Seven Witches slaat in Parijs goed aan. Toch is het Overkill die de avond als winnaar afsluit. Overkill is live niets minder dan een perfect geöliede machine, die haar nummers met een buitengewone precisie uitvoert. Veel oud werk ook ("Hammerhead", "Rotten to the core", "Powersurge"), afgewisseld met nieuwere mokerslagen à la "Devil by the tail" en "Necroshine". Tijdens het afsluitende "Fuck you" duikt Bobby het publiek in. Het bewijs dat het een goede show was, zo zal later blijken. Na de show vertrekken we vrij vlotjes naar ons hotel in Auxerre, zo'n twee uurtjes verderop. Van daaruit rijden we de volgende middag door naar Pratteln in Zwitserland. In maart waren we al in de Z7 in Pratteln, tijdens onze eerste tour met Anthrax. En laten we duidelijk zijn: de zaal heeft niet voor niets een uitstekende naam in het circuit. Het eten is er uitmuntend, er is een grote, nette backstageruimte, nette douches, een ruim podium, bekwame technici, alles wat je als tourende muzikant nodig hebt. Eén nadeel: de zaal is voor deze tour een maatje te groot. Met een opkomst van zo'n 400 man doet onze package het echter helemaal niet slecht, en het duurt ook niet lang voor de sfeer er inzit. Dat heeft ook Bobby Blitz gemerkt, die aan de zijkant van het podium zowat heel onze show meevolgt. Na afloop van het optreden krijgen we ook complimenten van de programmatoren van de zaal. Dit was dan ook nog niet onze laatste passage in de Z7... Hoogtepunt van de set van Seven Witches is opnieuw het nummer "Mental messiah". Heerlijk klassieke metal met de fantastische zang van James. Bobby Blitz oogst dan weer bijval met zijn uitspraak: "Fuck that nu-metal!" En of hij gelijk heeft! Omstreeks halftwee vertrekken we voor een rit van zo'n 200 kilometer naar ons hotel in Karlsruhe. Hoewel we op de vorige tours telkens hetzelfde hotel in Karlsruhe hebben aangedaan, slagen we er niet onmiddellijk in de juiste weg te vinden. We rijden een uur lang hopeloos weg en weer, tot we zowat bij toeval bij het hotel aankomen. Het is vier uur in de ochtend... en de volgende morgen staat nog een pittige rit naar Bochum op de planning. Inderdaad, pas drie dagen onderweg, en de eerste vermoeidheid slaat al toe. Wat wil je ook: geld voor een comfortabele tourbus is er niet. Drumstel en versterkers zitten bij Overkill in de bus, dus kunnen wij gewoon met de wagen van de ene show naar de andere rijden. Alleen zijn de afstanden net iets te groot om ze in één dag af te leggen. Daarom moeten we na de optredens steevast nog een uur of twee rijden, willen we de volgende dag op tijd bij de zaal arriveren. Moeilijk gaat ook, nietwaar? Bon, Bochum! De Matrix is bekend terrein. Hier waren we ook al met Anthrax. Alleen heeft de backstageruimte een ware metamorfose ondergaan. Het is niet langer een donkere puinhoop. De muren zijn netjes geschilderd en er staan comfortabele fauteuils. Mooi! We ontmoeten er enkele medewerkers van metalbladen die we op de vorige tours hebben leren kennen, en er zijn ook een paar kennissen uit Duitsland en België naar Bochum afgezakt. Het wordt dan ook een leuke avond. De Matrix loopt al aardig vol wanneer van met onze set van start gaan. En de respons is opnieuw heel goed te noemen, vooral bij de twee nieuwe nummers. Dit is geen toeval meer! En ja, dat belooft veel voor ons volgende album... Vanavond maakt Seven Witches een heel goede beurt. Hun laatste CD "Passage to the other side" is dan ook een echte aanrader voor wie zijn metal graag stevig heeft. Toch is het weer Overkill die de kers op de taart zet. Hun overdonderende set - ondersteund met overdadig veel stroboscoop-effecten - doet het telkens weer. Uiteraard heeft Overkill een speciale band met Duitsland. In dat land forceerden ze hun Europese doorbraak, tijdens de US Speed Metal Attack Tour (met Anthrax en Agent Steel) in 1986. Voor ons vanavond gelukkig geen road tripping meer: we overnachten in een hotel op nauwelijks tien kilometer van de zaal. Luxe! Het is intussen donderdag. Vandaag staat Nederland op het programma: De Kade in Zaandam. In 2001 speelden we een eerste keer in De Kade, tijdens de Metal Grand Slam Tour. Vandaag staan we gelukkig in de grote zaal... En dan gebeurt het... het scenario dat elke openingsband op elke tour minstens één keer meemaakt. De promotor heeft 20.30u als begin van de show aangekondigd, maar door de curfew moeten wij wel al om 20u op. Onze set wordt bovendien met vijf minuten ingekort. Die van Seven Witches met maar liefst vijftien minuten. Het resultaat laat zich raden... Wanneer we beginnen is er maar twintig man in de zaal. Naarmate het optreden vordert, komt er steeds meer publiek bij. Maar toch: ik denk niet dat we afgesloten hebben voor meer dan honderd man. Het Hollandse publiek - waar we nochtans een boel leuke shows voor hebben gespeeld - staat er bovendien maar apathisch bij. Een optreden om snel te vergeten dus. Ook bij Seven Witches wil de vonk trouwens niet overslaan. Bij Overkill lukt het iets beter, ook al omdat Bobby voortdurend zijn kennis van de Nederlandse taal etaleert. Met slechts een goede 200 bezoekers is Zaandam zonder twijfel de sof van de tour. Doorspoelen! Dat doen we backstage met het nodige bier, samen met onze Nederlandse vrienden van Mac-11, die gelukkig wel op tijd waren voor de show… Overnachten doen we opnieuw in Bochum. Vanuit het Ruhrgebiet hebben we op vrijdag nog een slordige 600 kilometer voor de boeg, richting Glauchau in het voormalige Oost-Duitsland. Om een lang verhaal kort te maken: het wordt een helse rit, met alle allerlei obstakels, zoals Schnellstrassen die overgaan in kronkelende eenvaksbaantjes, plus files en wegenwerken alom, over een afstand van minstens 200 kilometer. Het is zeven uur wanneer we bij de zaal aankomen. Net op tijd voor een snelle soundcheck en een Schnitzel met frieten. Niet alleen de wegeninfrastructuur heeft ons erop gewezen dat we in het oude Oost-Duitsland zijn. Ook de inrichting van de zaal is niet bepaald hi-tech. Bovendien spreekt niemand er een woord Engels. Gelukkig is metal een universele taal. Het publiek is in het begin wat stug, maar wordt wat losser naarmate de set vordert. Bobby Blitz houdt ons opnieuw de hele show nauwlettend in de gaten aan de zijkant van het podium. Hij had ons eerder al gecomplimenteerd met het nieuwe album. Heel leuk is dat, maar ook een beetje "unreal". De Overkill LP's "Feel the fire" en "Taking over" hebben in mijn collectie sinds jaar en dag een plaatsje bij de absolute klassiekers verworven. Als jeugdige metalfan zat ik met open mond naar de Overkill-video van het fameuze concert in Bochum in 1986 te kijken. Diezelfde Bobby Blitz vindt het blijkbaar leuk om onze show avond na avond uit te komen checken. How cool is that? Na een overnachting nabij Jena rijden we op zondagmiddag naar Bad-Wünnenberg. De verwachtingen zijn enigszins gemengd. Het blijkt om een dorp van nauwelijks duizend inwoners te gaan, in de heuvelachtige regio rond Paderborn. Bovendien is er nog nooit eerder een buitenlandse metalband opgetreden, laat staan drie op één avond... We kunnen kort samenvatten: alle clichés van het uitgangsleven in landelijk Duitsland worden er bevestigd. Lees: er worden industriële hoeveelheden bier en schnapps verzet. Maar, ere wie ere toekomt. Bad-Wünnenberg wordt ook het absolute hoogtepunt van de tour. De hal is met zo'n 1.200 bezoekers volledig uitverkocht en het publiek is laaiend. De hele set lang wordt er heftig geheadbangd, en Bobby kijkt weer goedkeurend toe. Supershow! Seven Witches speelt op de enthousiaste menigte in door een stukje van "Victim of changes" aan hun medley van "Wasted" en "See you in hell" toe te voegen. Bij Overkill ontstaan de wildste taferelen. De security heeft het een tijdlang erg moeilijk om de barricades voor het podium intact te houden. Dat lukt net, maar het blijft de hele tijd wel erg rumoerig. Tijdens "Fuck you" zorgt Bobby voor een spectaculaire stagedive-met-salto. Het duurt een tijdje voor hij weer op het podium raakt. Intussen heeft de band - de enige keer tijdens deze tour - "Dirty deeds done cheap" als extra toegift ingezet. Voorwaar: een prachtige afsluiter voor een leuke tour. Backstage gaat het feest trouwens nog een hele tijd door... Als afsluiter van de tour rijden we door naar Hamburg. Met Anthrax speelden we in de Markthalle voor duizend metalheads. Vandaag staan we in het kleine zaaltje van de Markthalle, voor ongeveer honderd mensen. Enkele maniacs zijn echter speciaal voor ons naar Hamburg afgezakt, en zo wordt het uiteindelijk toch gezellig. Na de Witches is het de beurt aan afsluiter Dead Soul Tribe, de nieuwe band rond Buddy Lackey (Psychotic Waltz). Tijdens de laatste tour van Psychotic Waltz (in 1997) openden we voor hen in België, en het doet goed Buddy opnieuw te horen zingen. Schitterende muzikant! En zo loopt ons derde tourtje van het jaar op zijn einde. Maar, we hebben er met Overkill en Seven Witches een pak nieuwe vrienden aan overgehouden. Metalbroeders die we tijdens de zomerfestivals ongetwijfeld weer tegen het lijf zullen lopen... Of misschien zelfs eerder. Seven Witches doen in de lente een tourtje in de States en Jack Frost vraagt of we zin hebben om mee te doen. Als dat verhaal doorgaat, hoor je er nog wel van… Voor After All wordt het na al dat touren intussen dringend tijd om eens aan nieuwe nummers te beginnen denken... Laten we op die manier 2004 meteen maar inzetten! No retreat! No surrender! Drieze |
|||