Who's Online

We have 2 guests and no members online

After All Metal!

Bandcamp

 

  page_title_tour_diary04-2022
  This is After All guitarist Drieze's diary of the "Metal Grand Slam Tour 2001", originally published in the October 2001 edition of Lords Of Metal Webzine.
  tour_diary_2001-01   
 
   Eind december krijgt After All de vraag of er interesse is om Wicked Mystic te vergezellen tijdens een double headlining tour van zes weken doorheen het Nederlandse en Belgische clubcircuit. Is de paus van Rome katholiek? Welaan dan… Hieronder volgt het tourverslag van After All gitarist Dries Van Damme: "Sex, drugs en rock 'n roll? Het is allemaal waar!"

After All wil maar wat graag de hort op. We hebben met "Dead Loss" eindelijk een echte Europese release te pakken, en die moeten we maar eens uitgebreid gaan promoten! Ter kennismaking spelen we in januari al een showcase met Wicked Mystic, Non-Divine en Mac-11 in zaal Plato in Helmond. Daarmee is de term "Metal Grand Slam Tour 2001" meteen gelanceerd. Na een warm-up show met Double Diamond in Luik gaat de eigenlijk tour gaat eind maart van start. De eerste data - de Boerderij in Zoetermeer en Podium Hardenberg - dienen nog grotendeels als kennismaking met de gehuurde backline, en met elkaar. Bovendien is de opkomst eerder mager, aangezien Dimmu Borgir en Nevermore een eind verderop staan te spelen. De derde avond komt de tour echter al goed los. We zitten intussen in Drachten, in Friesland. Het publiek is er en het wordt een leuke show. Alleen vat Remco - de zanger van Wicked Mystic - kou, en valt het optreden van de band de dag erna in 013 (Tilburg) bijna in het water. Ook bij After All eist de eerste tourweek z'n tol. Gitarist Christophe heeft een maagontsteking opgelopen en staat daardoor een beetje wankel op z'n benen. Gelukkig komt hij zonder problemen de show door. Meer nog, door de ziekte van Remco korten de heren van Wicked Mystic hun set in en laten ze After All de eer de avond af te sluiten. Best aardig natuurlijk, want het is druk in 013 en bovendien zijn heel wat Vlaamse vrienden en fans naar Tilburg afgezakt.

De eerste week van de tour logeerden we in Zaandam. Dat was praktisch gezien de beste oplossing, maar het bracht desalniettemin een hoop gerij met zich mee. Week twee kondigt zich wat dat betreft beter aan. We hebben vier opeenvolgende data in Noord-Holland - te beginnen in Amsterdam - en overnachten in een leuk hotel aan het strand van Schoorl, een dorpje iets buiten Alkmaar. Toch loopt het bijna mis wanneer we op de Antwerpse ring anderhalf uur verliezen in de file. Uiteindelijk arriveren we in de Paradiso in Amsterdam, zo'n twintig minuten voor we op moeten. Even stressen dus: we hadden bijna een optreden in de meest prestigieuze zaal van Nederland gemist! Dat ware zonde geweest, want ook vanavond gaan de CD's, EP's en tourshirts vlot over de toonbank en worden we geboekt voor een extra concert in het najaar. Bovendien is de sfeer geweldig, waarmee de toon voor de tweede tourweek gezet is. Als backstage de gebroeders Dewaele van Soulwax opduiken - die in een andere zaal van Paradiso een DJ-set zullen brengen - is het tourgevoel compleet. De dag erna spelen we in Atlantis in Alkmaar. De zaal loopt zowaar helemaal vol met een fanatiek metalpubliek. We verkopen opnieuw behoorlijk wat merchandise, krijgen er opnieuw een boeking voor een optreden bij, en staan twee uur na het laatste optreden nog altijd te kletsen met enkele achtergebleven fans. Kortom: het wordt laat. Maar, een feestje wel op z'n plaats, aangezien alle bands een geweldige show hebben gegeven. Tijdens "Iron Maiden", het nummer waar Wicked Mystic z'n set vette power metal mee afsluit, bestormen de leden van de andere bands het podium om de tekst mee te brullen en airgitaar te spelen. Het gebeuren zal tijdens de tour tot een klassieker uitgroeien. Toch is het niet allemaal happy happy. Ruben - de drummer van Non-Divine - raakt zowat z'n hand kwijt wanneer iemand de schuifdeur van hun bestelwagen dichtgooit. Ruben gaat van de pijn zowaar een paar keer van z'n stokje. Gelukkig blijkt niets gebroken en komt hij er met een kneuzing vanaf. De volgende dag staan we in de Manifesto in Hoorn, een hypermodern jeugdcentrum met een heel mooie concertzaal. Met Rubens hand gaat het intussen al wat beter, zodat Non-Divine zonder probleem z'n set met lekkere groovy-metal-meets-the-Gothenburg-scene kan afwerken. Tijdens "Behind the mask - part 2", de afsluiter de After All set, begeven de voetpedalen van mijn versterker het. Uit frustratie trap ik het hele spul zowat in puin. Zelfs John - de stoere gitaarhero van Mac-11 - kijkt ervan op. Het zal later niet de enige panne van de tour blijken. Intussen heeft ook de basversterker van Alco (Non-Divine) de geest gegeven en zullen we Wicked Mystic gitarist Niels regelmatig z'n versterkerrack zien openschroeven. Gelukkig helpen alle bands elkaar - alle bassisten spelen gewoon over de versterker van Erik van Wicked Mystic - zodat niemand hoeft te playbacken! Anders zat de sfeer in Hoorn er wel behoorlijk in. Er zijn ons wat mensen uit Alkmaar achterna gereisd en we horen dat er ook enkele freaks helemaal uit Tilburg overgekomen zijn om de bands een tweede keer te zien. In Hoorn duiken zowaar de eerste groupies op. Nou ja, would be groupies is een betere omschrijving. Eén ervan heeft de nerve om naar de kleedkamers op de eerste verdieping te komen. Het vrouwmens is echter zo dronken, stoned en vol van zichzelf dat ze het - onder luid geschaterlach van de bandleden om zoveel onnozelheid - vrijwel direct weer aftrapt. Vreemd genoeg zal ze de week erna opnieuw opduiken in Haarlem… Als Wicked Mystic drummer Wily daarna - enigszins beneveld - nog iets onwezenlijks uithaalt met een portie vleessla, is de hilariteit compleet. De laatste show deze week is in de universiteitsstad Leiden. Vandaag hebben we zowaar even de tijd om de stad in te gaan. We lopen even langs de grachten en de middeleeuwse burcht. De optredens zelf zijn best wel goed, maar niet echt super. Na het feestje in Hoorn - en na twee weken touren - zit iedereen helemaal kapot. Alleen de immer vitale Rick (zanger Mac-11) staat het publiek weer op te jutten. Niet dat dat ons verwondert. Wie Rick ooit heeft ontmoet, weet dat de goede man gewoon onvermoeibaar is! Bovendien hoort z'n luidruchtige aanpak nu eenmaal bij Mac-11's moderne, groovende thrash. Voor de rest worden de optredens min of meer op automatische piloot afgewerkt, en van blijven hangen na de shows is al helemaal geen sprake.

Week drie starten we in de Kade in Zaandam. De zaal zit goed vol en de respons is heel enthousiast. Bovendien bevinden zich in de zaal enkele vinylfreaks die zich de After All 7 inch singles aanschaffen. Daar doen we het dus voor! Helaas moeten we na de show nog een heel eind rijden naar het hotel in Waalwijk. Maar, de Tavenu waar we het volgende optreden doen, is maar een goede kilometer van het hotel gelegen. We krijgen dus - na een uitgebreid middagmaal bij de plaatselijke Chinees - ruim de tijd om de stad in trekken. Wat blijkt echter? Dat in Waalwijk absoluut niets te zien is! Bovendien regent het de hele middag. We duiken dan maar het clublokaal van de Waalwijkse voetbalploeg in en verdrijven de tijd met snooker en pool. Na de optredens - tijdens "Iron Maiden" werd het weer een complete puinhoop - volgt er nog een gezellig feestje in de bar van de Tavenu. Het is de verjaardag van After All bassist Erwin, en dat moet uiteraard gevierd worden. Vanuit Waalwijk is het opnieuw ruim twee uur rijden naar Sittard in Limburg. Hoewel de stemming er op zich goed inzit - onder meer door de inmiddels legendarische vetzakkerij van John en Rick van Mac-11 - hebben we een totale off-day. We zetten een flauwe set neer en krijgen nauwelijks reactie van het publiek. Alleen Alco, Ivor, Ruben en Martin van Non-Divine - intussen echte After All fans geworden - gaan weer volledig uit hun dak. Dank jullie wel, gasten! De dag erna pikken we de draad gelukkig weer op in het Patronaat in Haarlem. We spelen erg strak en hebben het publiek onmiddellijk mee. Na drie weken touren hebben we namelijk eindelijk de ideale set te pakken. We leggen daarbij de nadruk op de hardere nummers met 80's metal invloeden, samen met de tracks die aan de jaren '70 refereren en die het meer van hun groove moeten hebben. Het blijkt een combinatie die het bij het Nederlandse publiek erg goed doet, ook in Haarlem. Bovendien nemen de zangers Remco van Wicked Mystic en Piet van After All vriend Rick van Mac-11 in de maling, door hem met lange, zwartharige pruiken op achter z'n rug om te imiteren. De hele zaal ligt in een deuk, maar het duurt werkelijk minuten voor Rick het in de gaten krijgt. Eind goed, al goed? Neen! Backstage is er een grapjas die voor mij de spicy variant van de geserveerde exotische stamppot vraagt. Ik zweer het: niet binnen te krijgen. Zo zie je maar, op tour is het altijd wat! In Haarlem nemen we ook afscheid van Ben - de drummer van Meadow - die ons drie weken lang vergezeld heeft.

Week vier: België! Ik heb de Nederlandse vrienden gewaarschuwd voor de Frontline in Gent, maar blijkbaar hebben ze me niet geloofd. Na dertien shows in de mooiste zalen van Nederland is dit natuurlijk een kleine cultuurschok. Maar, het onthaal is uiterst hartelijk en na een tijdje zien ook de Nederlandse bands de charme van een kleine barak als de Frontline in. Vanavond speelt After All als headliner. We merken heel wat bekende gezichten op in het publiek, en halen voor de gelegenheid de hele set overhoop, ook al omdat onze vertrouwde drummer Hazy voor de rest van de tour gewoon weer van de partij is. Wanneer blijkt dat Cyclone zanger Guido Gevels in het publiek staat, vragen we hem op het podium om z'n gastrol in het nummer "Erase your past" - net als op de CD "Dead Loss" - ook live te vervullen. Wanneer we daar een snelle versie van Cyclone's "In the grip of evil" aan vastplakken - met Guido op zang - is het feest compleet. Mac-11 bassist Manfred ging in de jaren '80 vaak naar optredens van Cyclone kijken. Voor hem is Guido's gastoptreden dan ook een heel leuke verrassing. Van Gent gaat het naar Brussel, waar we in Flanagans spelen. We zijn opnieuw headliner, maar één en ander loopt uit waardoor het halftwee is wanneer we opkomen. Gelukkig is het publiek gebleven en is de respons erg goed. Meer nog, na afloop van de show krijgen we zowaar een tour doorheen Frankrijk en Duitsland aangeboden, gepland voor oktober-november. Na de show nemen we de jongens van Wicked Mystic mee naar Brugge om te overnachten. Nu ja, overnachten… Het is zowat zes uur wanneer we in Brugge aankomen, en op de middag vertrekt Wicked Mystic alweer met de backline richting Oss, zo'n drie uur rijden. Hoewel iedereen door de late show in Brussel erg moe is, komt het enthousiasme snel terug wanneer de Groene Engel een fantastische zaal blijkt te zijn: groot podium, heerlijke sound en luidruchtig publiek. Tijdens "Iron Maiden" doet iedereen weer mee, en komt Eddie zowaar op het podium. Het blijkt Mac-11 drummer Remco te zijn, die zich helemaal met witte plakband heeft laten intapen om net als de mascotte van Maiden mummiegewijs over het podium te strompelen. Na een laatste glas in het café van de Groene Engel gaat het richting Arnhem, en van daaruit naar de Duitse grens. Dat gebied heet de Achterhoek, waar we in de omgeving van Winterswijk bij Niels en Erik van Wicked Mystic overnachten. Die zondag spelen we in de Cocagne in Ulft. De zaal blijkt qua grootte de Achterhoekse tegenhanger van de Frontline. Bovendien is dit de thuisbasis van Wicked Mystic. Ze spelen dan ook extra lang, en vullen hun reguliere set aan met "Pinball Wizard" van The Who. Daarna vraagt gitarist Harald me op het podium, zogezegd om mee te spelen met "Iron Maiden". Maar dan zet de band een medley van oude Metallica-krakers in. Totaal verbouwereerd probeer ik me de teksten van onder meer "No Remorse" en "Motorbreath" te herinneren. Dat dat maar half lukt, moet ik er niet bij vertellen, zeker?

We zijn intussen al een maand op tour. Maar net wanneer we denken dat we zowat alles meegemaakt hebben, spelen we in de Azijnfabriek in Roermond. Het wordt de vreemdste show van de hele tour. Naast de zaal is een coffeeshop, en het hele publiek - werkelijk iedereen - is zo stoned als een garnaal. De mensen in de zaal staan ons als runderen aan te gapen, zo sloom zijn ze, en enkel op de twee doomy nummers die we in de set hebben komt er enige reactie. De rest van de After All set bestaat uit de snellere nummers van onze drie CD's, maar die kan het publiek vandaag niet behappen. De dag erna zijn we weer in Vlaanderen - Torhout meer bepaald - waar metals zich traditiegetrouw tot het nuttigen van grote hoeveelheden bier beperken. Dit is een thuismatch voor After All, en de sfeer is er ook naar. Alle bands spelen erg goed en krijgen er ter plaatse extra boekingen bij. Vanavond is After All opnieuw headliner en het wordt een leuk optreden. Tijdens "Black God" springen de andere bands bij om de refreinen van achtergrondvocalen te voorzien. Ook dat is intussen een traditie geworden. Vanuit Torhout gaat het richting Rotterdam, waar we 's namiddags in de Baroeg optreden. We verbreken het record te laat komen ruimschoots. We trachten een file te vermijden, maar rijden daardoor helemaal verkeerd. Uiteindelijk arriveren we bij de zaal tijdens het laatste nummer van Mac-11. In Amsterdam hadden we tenminste nog twintig minuten om ons klaar te maken. Vandaag welgeteld drie. We hebben er intussen echter een kleine twintig shows op zitten, en hebben daardoor genoeg routine aangekweekt om ook dit optreden - ondanks alle stress - tot een goed einde te brengen. De laatste show van deze week vindt in Aarschot plaats. Hoewel De Knoet een bekend muziekcafé is, hadden we er niet zoveel volk verwacht. Het doorsneepubliek van De Knoet bestaat nu eenmaal niet uit metalfans, dachten we. Maar wanneer we aankomen zit de zaal werkelijk al ramvol, het is er bloedheet en het publiek is laaiend. Het is vandaag Koninginnedag, en tijdens de set van Wicked Mystic verschijnen de heren van Mac-11 verkleed als Hollandse melkmeisjes - in oranje pakjes en op klompen - op het podium. We bescheuren ons van het lachen, maar hebben toch de indruk dat er maar weinig Aarschottenaren zijn die de link met de Nederlandse nationale feestdag weten te leggen…

Week zes alweer, de tour zit er zowaar bijna op. Vandaag zijn we in zaal Lucky in Rijssen, alweer een hypermoderne tent met een huis-PA om u tegen te zeggen. We moeten de minister van cultuur dringend eens meenemen op tour. Hij zal dan wel inzien hoe belabberd het Belgische zalencircuit eraan toe is! Jammer dat het publiek het in Rijssen wat laat afweten. Nederland herdenkt vandaag de doden uit de wereldoorlogen. Waarschijnlijk daarom dat ook het publiek zich zo doods gedraagt? Vanuit Rijssen gaat het opnieuw naar de Achterhoek, waar Wicked Mystic een thuismatch speelt in Winterswijk. The Act loopt helemaal vol en de sfeer is erg uitgelaten. Na de shows blijven alle bands nog een hele tijd hangen. Veel hebben we dan ook niet geslapen wanneer we de volgende middag de rit richting Leuven aanvatten. Ruim drie uur later arriveren we bij zaal Sojo, waar we de allerlaatste show van de tour spelen. Zoals dat bij het einde van een tour de gewoonte is, halen de bands vandaag - nog meer dan de voorgaande weken - allerlei grappen met elkaar uit. Een greep uit het aanbod: After All verschijnt tijdens de set van Wicked Mystic in veelkleurige discopakjes op het podium - inclusief afropruiken - om wat backing vocals te zingen, de heren van Non-Divine worden volledig met behangpapier ingepakt, en tijdens onze set bestoken John en Manfred van Mac-11 ons met stinkbommen. Wanneer we het laatste nummer van het optreden inzetten, beginnen de leden van de andere groepen trouwens rustig de backline af te breken. Stuk voor stuk verdwijnen onderdelen van de versterkers en het drumstel. Wat zang met basdrumbegeleiding is het enige wat op het eind nog overblijft, want we blijven natuurlijk wel stug doorspelen! En dan volgt het afscheid... Iedereen is blij dat we de tour tot een goed einde hebben gebracht, zonder ruzie, spanningen of wat voor vervelende situaties dan ook. Akkoord, soms was er wel eens wat, maar het ongemak bleef door de goede zorgen van tourmanager Harald altijd tot een minimum beperkt. Opzienbarend toch, wanneer je weet dat we met achttien man zes weken op elkaars lip hebben doorgebracht. Het is dan ook met een zeker wrang gevoel dat we naar Brugge terugrijden. Want hoewel iedereen helemaal kapot is, willen we er best nog wel enkele weken mee doorgaan. Het weekend erna spelen we nog één show in Nederland. Eentje om het af te leren. We zijn het voorprogramma voor Paradise Lost, in Plato in Helmond, de zaal waar het hele verhaal begon… Dank u wel aan Hitman Agency, Wicked Mystic, Non-Divine en Mac-11 voor de zes geweldige weken en de uitzonderlijk grote hoeveelheid straffe verhalen voor lange winteravonden…

No retreat! No surrender!

Drieze
  tour_diary_2001-02    
  24/03 Liège (B) - Autour Du Cirque
29/03 Zoetermeer (NL) - Boerderij
30/03 Hardenberg (NL) - Podium
31/03 Drachten (NL) - Iduna
01/04 Tilburg (NL) - 013
05/04 Amsterdam (NL) - Paradiso
06/04 Alkmaar (NL) - Atlantis
07/04 Hoorn (NL) - Manifesto
08/04 Leiden (NL) - LVC
13/04 Zaandam (NL) - De Kade
14/04 Waalwijk (NL) - Tavenu
15/04 Sittard (NL) - Fenix
16/04 Haarlem (NL) - Patronaat
19/04 Gent (B) - Frontline
20/04 Brussel (B) - Flanagans
21/04 Oss (NL) - Groene Engel
22/04 Ulft (NL) - Cocagne
27/04 Roermond (NL) - Azijnfabriek
28/04 Torhout (B) - De Mazzel
29/04 Rotterdam (NL) - Baroeg
30/04 Aarschot (B) - De Knoet
04/05 Rijssen (NL) - Lucky
05/05 Winterswijk (NL) - The Act
06/05 Kessel-Lo (B) - Sojo
12/05 Helmond (NL) - Plato - with Paradise Lost (UK)